Saturday, November 8, 2008

Ξύλο-Κάρβουνο-Ατσάλι

Χμμ..
Θα σας πω..
Ύπηρξε μια εποχή που εκείνο το παιδί
στεκόταν στη μέση του κύκλου
βλέποντας το κάρβουνο να τραβάει το δρόμο του
για τις πιο μακρινές και κρύες πολιτείες.
Πάνω στο τελευταίο βαγόνι της αμαξοστοιχίας, το μεταφορικό.
Ήταν ένα ωραίο ταξίδι που κατέληγε σε ξόδεμα.
Εγώ το έβλεπα μόνο απ'έξω.
Και το θαύμαζα περισσότερο
απ'όσο μπορώ να ομολογήσω.
Μετά έμπλεξα..
Μυστήριο στοιχείο το ξύλο.
-Στοιχειό.
Γι αυτό προτιμώ το καμμένο ξύλο.
Αυτό το μυρίζεις,ξέρεις τι είναι.
Τα υπόλοιπα δεν μπορώ να σας τα πω,δεν τα αφουγκράστηκα καν..
Και αν μπορώ να υποθέσω,θα είναι μάλλον γιατί έχω ζωηρή φαντασία.
Δεν έκανα άλλες τέτοιες συναλλαγές στο παρελθόν.
Εκτός βέβαια..
Από μια φορά που παρακολούθησα το θαυμαστό θέαμα
του ατσαλιού.
Εκπληκτικής ποιότητας υλικό,αδύνατο η σκέψη να αρκεστεί
στα φτωχομπινέδικα σιδηρορινίσματα.
Δε βαριέσαι,έκλεψα ό,τι προεξείχε και το έδωσα.
Τώρα το τρένο κυλάει πάνω σε ατσάλινες τροχιές.
Χεχε..
Και μπατάρει.
Γιατί είναι παλιό.

0 comments: